مظلومیت قران ناطق زمان ما

روایت اول:
نخستین روز ماه صفر سال ۳۷ هجری است
امیرالمومنین علی (ع) در محلی به نام صفین با سپاه معاویه بن ابی سفیان درگیر شدند! اما عمر و عاص نیرنگی بی سابقه ای را به کار بست، نیرنگی که بعد ها ” قران بر سر نیزه کردن ” مشهور شد.
بی بصیرتان در سپاه امیر المومنین(ع) که کر و کور و لال بودند و هنوز به درک و شناخت قران ناطق(امیر المومنین(ع)) بعد از آن همه سفارش رسول الله(ص) پس از غدیر نرسیده بودند اینبار نیز در ادامه جنایت هایشان(همراهی با اصحاب سقیفه، داستان کوچه و در نیم سوخته، ۲۵ سال خانه نشینی و…) چشمانشان را بستند.
جمعیت ۲۰ هزار نفری سپاه عراق در حالی که در پوششی از زره‌های آهنی فرو رفته بودند، شمشیر در دست داشتند و پیشانی‌هاشان از شدت سجده پینه بسته بود، رودرروی امام علی(ع) قرار گرفتند و وی را به جای «یا امیرالمؤمنین» به «یا علی» خطاب کردند:« یا علی! دعوت آنها را بپذیر و گرنه تو را می‌کشیم، همچنان که عثمان را کشتیم. به خدا سوگند اگر دعوت آنان را اجابت نکنی تو را می‌کشیم.»
آری! فرمانده‌ای که تا دیروز، همه گوش به فرمانش بودند، اکنون به جایی رسیده بود که بی بصیرتان جاهل افراطی به او دستور تسلیم و پذیرش صلح تحمیلی می‌‌دادند.

روایت دوم:
نخستین روز محرم سال ۶۱ هجری است
امام حسین(ع) وارد کربلا شدند
اما پیش از ورود ایشان نائب خاصشان(مسلم ابن عقیل) به نیابت از ایشان به کوفه آمده بودند
امام(ع) پیش از ورودشان به سرزمین کربلا خبر شهادت مسلم(ره) را به دست ” بی بصریتان با پیشانی پینه بسته و مدعیان مذهب ” شنیده بودند.
بی بصیرتانی که خود نامه نوشتند که یا حسین(ع) به میان ما بیا، و چند ماه بعد نائب خاصش را سر بریدند تا در دهم محرم سر امامشان را نیز…
آنان نیز قران به دست و شاید با وضو! برای کشتن امام زمانشان و نائب خاصش در میدان حاضر شده بودند.

قران نور حق

روایت سوم:
یازدهم سپتامر ۲۰۱۰، نخستین روز ماه شوال ۱۴۳۱
بی بصیرتان اینبار نیز در حالیکه ولی فقیه یا نائب خاص امام زمانشان(عج) را نشناخته اند، آنچنان برای اهانت به قران مقدس ما خشمگینند که حد ندارد!
کسی که قران را هم سوزاند، سنگ نشد!
شاید همین چند ثانیه قبل؛
با ادعای طرفداری از قران، قلب نائب خاص امام زمان(عج) شان را شکستند
با ادعای طرفداری از قران اشکان چشمانش را…
با ادعای طرفداری از قرانی که عزیز ماست و امانت خدا در دستانمان، مظلومیت را به نائب خاص امام زمانمان تحمیل کردند
با ادعای طرفداری از قران آنرا با نفمیدن با آی کیو های فرهنگیشان! محجور ساختند
با ادعای طرفداری از قران، ۲۰ سال پس از اولین هشدار نائب خاص امام زمانمان، تازه فهمیدند دشمن در حوزه جنگ نرم هم فعالیت می کند!
و …
اهانت به قران مقدس ما از هر جهت غیرقابل توجیه و اقدامی سخیف بود، اما کاش نائب خاص امام زمانمان که مفسر قران هستند را بیشتر درک می کردیم تا نام ما را نیز حتی در قالب قیاس با بی بصیرتان ننویسند.
در همین رابطه جایی خواندم:

“… عده ای منتظرند که توهین کنندگان سنگ شوند و یا سیلی، زلزله ای در آمریکا جانشان را بگیرد. قاعدین دوباره شروع کرده اند: یا موسی … فاذهب انت و ربک فقاتلا انا ههنا قاعدون (۲۴ مائده). ای موسی تو و پرودرگارت بروید بجنگید، ما همین جا نشسته ایم.”

پیام ولی امر مسلمین امام خامنه ای در خصوص اقدام سخیف دولت آمریکا در توهین به قران کریم: اینجا کلیک کنید

+ نوشته شده در ساعت توسط کوچکترین سوار از سفینه عاشورایی انقلاب |

با سلام وادب به همه عزیزان . این وبلاگ سیاسی و دینی در راستای معرفی سیاست ایران همیشه پیروز راه اندازی گردیده و مدیریت و همکاران ما در یک مجموعه جوان با رهنمودهای امام خامنه ای (حفظ) گام هایی رو به جلو بر می دارند . ما را راهنمایی بفرمائید .
کربلا کوته ترین راهست تادرگاه دوست
با که گویم این ره کوتاه را گم کرده ام

................................................

آمدم اينجا که پناهم دهي
لطف کني عزت وجاهم دهي

نيست کسي مثل تو در عالمين
عشق مني عشق مني ياحسين!

باز به سوي تو سفرکرده دل
نيمه شبان قصدسحرکرده دل

دردکش جام تومانده دلم
مست وخوش ازنام تو مانده دلم

باز مرا سوز دمادم بده
گريه بده اشک محرم بده

شور بده عاشق شوريده را
نور بده اين دل و اين ديده را

اي همه جا داغ تو در خاطرم
گرچه ام آلوده ولي زايرم

زايرم و دست به دامان تو
کن نظري آمده مهمان تو

.........................................

اکنون که بزرگیم چه دلتنگیم
کوچک که بودیم چه دل های بزرگی داشتیم
کاش دلهامون به بزرگی بچگی بود
کاش همان کودکی بودیم که حرفهایش
را از نگاهش می توان خواند
کاش برای حرف زدن
نیازی به صحبت کردن نداشتیم
کاش برای حرف زدن فقط نگاه کافی بود
کاش قلبها در چهره بود
اما اکنون اگر فریاد هم بزنیم کسی نمی فهمد
و دل خوش کرده ایم که سکوت کرده ایم
سکوت پر بهتر از فریاد تو خالیست
سکوتی را که یک نفر بفهمد
بهتر از هزار فریادی است که هیچ کس نفهمد
سکوتی که سرشار از ناگفته هاست
ناگفته هایی که گفتنش یک درد و نگفتنش هزاران درد دارد
دنیا را ببین...
بچه بودیم از آسمان باران می آمد
بزرگ شده ایم از چشمهایمان می آید!
بچه بودیم همه چشمای خیسمون رو میدیدن
بزرگ شدیم هیچکی نمیبینه
بچه بودیم تو جمع گریه می کردیم
بزرگ شدیم تو خلوت
بچه بودیم راحت دلمون نمی شکست
بزرگ شدیم خیلی آسون دلمون می شکنه
بچه بودیم همه رو ۱۰ تا دوست داشتیم
بزرگ که شدیم بعضی ها رو هیچی
بعضی هارو کم و بعضی ها رو بی نهایت دوست داریم
بچه که بودیم قضاوت نمی کردیم و همه یکسان بودن
بزرگ که شدیم قضاوتهای درست و غلط باعث شد که اندازه دوست داشتنمون تغییر کنه
کاش هنوزم همه رو
به اندازه همون بچگی ۱۰ تا دوست داشتیم
بچه که بودیم اگه با کسی
دعوا میکردیم ۱ ساعت بعد از یادمون میرفت
بزرگ که شدیم گاهی دعواهامون سالها تو یادمون مونده و آشتی نمی کنیم
بچه که بودیم گاهی با یه تیکه نخ سرگرم می شدیم
بزرگ که شدیم حتی ۱۰۰ تا کلاف نخم سرگرممون نمیکنه
بچه که بودیم بزرگترین آرزومون داشتن کوچکترین چیز بود
بزرگ که شدیم کوچکترین آرزومون داشتن بزرگترین چیزه
بچه که بودیم آرزومون بزرگ شدن بود
بزرگ که شدیم حسرت برگشتن به بچگی رو داریم
بچه که بودیم تو بازیهامون همش ادای بزرگ ترها رو در می آوردیم
بزرگ که شدیم همش تو خیالمون بر میگردیم به بچگی
بچه بودیم درد دل ها را به هزار ناله می گفتیم همه می فهمیدند
بزرگ شده ایم درد دل را به صد زبان به کسی می گوییم... هیچ کس نمی فهمد
بچه بودیم دوستیامون تا نداشت
بزرگ که شدیم همه دوستیامون تا داره
بچه که بودیم بچه بودیم
بزرگ که شدیم بزرگ که نشدیم هیچ دیگه همون بچه هم نیستیم

نوشته‌های پیشین

آرشیو موضوعی

پیوندها

BLOGFA.COM

سیاستمداران جوان استان خراسان جنوبی

دیانت ما عین سیاست ماست