لولاك لما خلقت الأفلاك...

خلقت را به بهانه ات آفرید...

سزاست، نتوان بی بهانه زیست...

مــادر؛ ماه روشن افلاک بود...

کاش_ رخ برنمی گرفت، از شب تار...

ماه بی نشانی ام

مـــــادر...

تو دلها را، نشانه ی ...