لولاك لما خلقت الأفلاك...
لولاك لما خلقت الأفلاك...
خلقت را به بهانه ات آفرید...
سزاست، نتوان بی بهانه زیست...
مــادر؛ ماه روشن افلاک بود...
کاش_ رخ برنمی گرفت، از شب تار...

ماه بی نشانی ام
مـــــادر...
تو دلها را، نشانه ی ...
+ نوشته شده در ساعت توسط کوچکترین سوار از سفینه عاشورایی انقلاب
|